Met de start van een nieuw wielerseizoen wordt ook de goesting aangewakkerd in onze club om de conditie aan te scherpen tijdens een meerdaags buitenlands verblijf. Voor anderen is het eerder een test of bevestiging van de goeie conditie. Een week in zonniger oorden is de ideale aanloop naar een sterk seizoen. Of nog wat later wanneer de weersomstandigheden in de bergen gunstig zijn, is dit een uitdaging om de hoogste cols te beklimmen.
Enkele hoogtepunten van de voorbije jaren:
Ook dit jaar en dit al vanaf 2016 werd naar jaarlijkse gewoonte de week fietsen in Calpe (of omgeving) aangevat van 17 tot 24 april. 11 strijdlustige waren paraat op de luchthaven van Zaventem voor de vlucht naar Alicante die maandag de 17e april. De 2 dappere chauffeurs Erwin en Jimmy waren al vertrokken op zondagmorgen met fietsen en bagage. Geert had aan de lokale luchthaven gezorgd voor luxe transport naar het verblijf.
Eens ter plaatse stonden onze fietsen en bagage klaar aan onze riante villa
De dagelijkse ritten werden ons de avond voordien aangeboden door Helge. In het verleden was de moeilijkheidsgraad van de komende rit het signaal om al dan niet vroegtijdig de slaapkamer op te zoeken. Dit jaar niet anders, het leek wel elke dag een zware bergrit te worden.
Zoals elk jaar is er de obligate pose op de top van de beklimming
en de groepsfoto’s
Pech hoort er ook bij maar dit jaar heel beperkt. Ik vond maar 1 foto, kan ook dat de frustratie te groot was om dan nog te denken aan registratie
Om de innerlijke mens te versterken werd er afgewisseld met een restaurant bezoek en zelf bereide menu’s.
De middag “stops” zijn meestal beperkt tot een broodje (baguette) met kaas en dikwijls iberico ham. En dit alles voor geen geld
Een bezoek aan het strand en de dijk hoort er toch ook bij.
Zondag na de afsluitende rit konden we terecht in het service center Baguet om de laatste 30 kilometer van LBL te volgen.
Was het u ook opgevallen dat de hemel doorgaans blauw tot felblauw was gekleurd en de armen en benen rood gekleurd voor wie vergeten was te smeren. Toch nog deze foto om een uitzonderlijk fenomeen weer te geven
Tijdens een restaurantbezoek werd gezegd: dit is om van te dromen eens we terug thuis zijn
5 clubleden doorkruisten de Pyreneeën van Oost naar West, van de Middellandse zee naar de Atlantische Oceaan over cols met naam zoals de Tourmalet, Aubisque en Marie Blanque. Met momenten gaf de fietscomputer 40 graden Celsius aan. Naast de zware ritten was het ook genieten van de prachtige natuur, waarvan een impressie in het volgend beeldmateriaal.
Deze aflevering was er eentje na corona tijd, er was enorm veel gretigheid en goesting. Het bewijs daarvan oa de volle 6 dagen gefietst en geen rustdag. Geen nachtelijke uitspattingen, en naar bed voor middernacht. Er waren andere tijden, remember Torres 10. Ook nog dit: “medewerkers” vinden voor het vervangen van beide binnenbanden (wie rijdt die tegelijk stuk?) doe je door ze eerst eens goed hun vet te geven omdat niemand had aangegeven dat er put aankwam.
3 jaar na het eerste MTB avontuur op Afrikaanse bodem, werd nu gekozen voor een traject door Rwanda. Een nieuw groot avontuur door de heuvels van Kigali naar het volcano gebied. Langsheen het Kivu meer werd de gekende Congo Nile trail gevolgd. Tenslotte op de terugweg naar Kigali doorheen het regenwoud (en dat is letterlijk) Nyungwe Forest National Park. Een perfecte organisatie tot stand gebracht door E.T. en zijn lokale contacten.